Hoe ben ik ertoe gekomen?
In juli was ik een week in Tel Aviv. Tijdens mijn verblijf werd ik gewezen op het bestaan van de vrijwilligersorganisatie Sar El. Het komt er neer, dat ik door de weeks werkzaamheden verricht en de weekenden vrij ben. Door de weeks verblijf ik op een kazerne, in de weekends in een hostel in Tel Aviv. De details zal ik t.z.t wel te horen krijgen.
Aanvankelijk dacht ik aan de periode na mijn pensionering maar daar ik nog genoeg vrije dagen had, besloot ik in november al te gaan.

Zondag 12 november moest ik mij om 11.00 uur melden op het vliegveld. Een grote groep Sar El vrijwilligers had zich daar verzameld. We werden daar door Pamela (Sar El-coördinator) in verschillende groepen verdeeld en aan de “madricha” Channa, (een soldate van de IDF, onze liasson) voorgesteld. Mijn groep bestaat uit 6 Duitsers, 3 Hongaren, 2 Finnen, een Zweed, een Tsjech, een Noorse en ik. De voertaal is een mix van Engels, Duits en Ivriet.
Onze madricha heet Hannna en komt oorspronkelijk uit Frankrijk, een meid van ongeveer een jaar of 24 jaar bezig aan haar laatste jaar IDF en doet nu praktijkervaring op om in het Engels te communiceren. Ook werd nu duidelijk, waar mijn groep naar gaat: Beka’ot op de West Bank! Na een busreis van ongeveer anderhalf daaraan gekomen eerst naar het “kledingmagazijn”, waar een werkpak en enige slaapspullen werden uitgedeeld. Vervolgens werd een slaapvertrek aangewezen, dat ik deel met 4 groepsleden: 2 Duitsers en 2 Hongaren. Bij het slaapvertrek aangekomen konden we gelijk aan de slag: schoonmaken! Het zag er niet uit! Dat gold ook voor de sanitaire groep! Na gedane arbeid was het tijd om te gaan eten: daarover niets te klagen. Wat het weer betreft: ik zal er niet te veel van zeggen: zon en een dagtemperatuur van ongeveer 30′ Celsius.

Maandag, 13 november 2017, Beka’ot, Israël
Om 6.00 uur overal. Na de gebruikelijke ochtendrituelen en het genieten van de zonsopkomst aantreden voor “baksgewijs en vlaggeparade” samen met de legereenheid. Dus vlag hijsen en het volkslied zingen. De zangkwaliteiten van de soldaten komen overeen met die van het Nederlands elftal, stelt dus weinig voor. Wij lieten ons beter horen! We werden vervolgens door Channa als Sar El vrijwilligers geïnstalleerd en de werkzaamheden verdeeld. Ik gaf mij als vrijwilliger op voor de kombuis samen met de 1 Finse dames. Lekker poetsen en soppen. Het had er alle schijn van dat het een en ander voor ons was blijven liggen! Ik kon in ieder geval ook zien, wat er voor het middag eten op het menu zou staan. Na de middagpauze nog een paar uurtjes in de keuken gewerkt. Om een uur of vier is het “vast werken ” ( een marine term om aan te geven, dat het werk erop zit). Om zes uur staat vervolgens het eten weer klaar.
De eerste avond verzorgde Channa een inleiding in het Ivriet.

Dinsdag, 14 november.
Na het opstaan begaf ik mij voor het appèl naar de synagoge op het terrein: een goede plaats om de dag te beginnen. Een groep (waar ik ook bij hoorde) ging aan de slag met het sorteren van stapels kaarten van het gebied van Gaza en omstreken. We waren er de hele dag zoet mee. Het was nu niet het meest intellectuele werk, maar het weer was goed.
‘s Avonds namen we kijkje bij een ander gedeelte van het kamp, waar ook de pantservoertuigen stonden opgesteld.

Woensdag, 15 november 2017
Vandaag kregen we de taak om tenten op te vouwen. Dat was onder de gegeven omstandigheden (ik klaag niet hoor…) geen kleinigheid. Het waren ook geen kleine tenten. Van voordeel was het, dat een van de Duitse collega’s nog kon putten uit ervaringen op gedaan in de Bundeswehr. Dus hij wist wel hoe het moest. Een tent is tenslotte maar een tent! Eenmaal opgerold kwam mijn nautische achtergrond van pas: er moesten knoppen gelegd worden! Channa gaf in het avondprogramma een kijkje in de organisatie van het Israëlische leger.

Donderdag, 16 november 2017
Het is alweer donderdag: bijna weekend. Na nog wat opruimwerk gingen we eten en gereedmaken voor het weekend. Om 12.30 stond de bus gereed en vertrokken we naar Tel Aviv. Het is ongeveer anderhalf uur rijden. We verbleven daar in Beit Oded, een hostel t.b.v SarEl-vrijwilligers. Vrijdag aan de wandel door Tel Aviv. Ik weet er al beter de weg dan in Amsterdam! Ik heb zelfs een zaakje gevonden met een uitgebreid assortiment aan pijptabakken! Źaterdag met de beide Duitsers een fiets gehuurd en ongeveer 20 km. gefietst. Eerst naar het Noorden en vervolgens door het park naar Ramat Gam weer terug richting Jaffa. Zondagochtend verzamelen we ons op het busstation en gaan we weer naar Beka’ot.

Zondag, 19 november 2017
Het weekend zit erop. Straks met stadsbus naar het busstation en dan weer naar Beka’ot.

Dinsdag, 21 november 2017
Zondag verzamelen op het busstation en weer naar Beka’ot. Na aankomst aan de lunch na eerst gewassen te hebben. De middag arbeid bestond uit het leeghalen van een container en de inhoud inventariseren en gelijke pakketten bij elkaar zien te verzamelen. Niet altijd even interessant en ook soms helemaal niet logisch. Maar ach… men is blij dat het gedaan wordt. Na de avondmaaltijd volgde door een IDF-er een presentatie van het veel gebruikte wapen: een M16 en een demonstratie van verschillende schiethoudingen.

Woensdag, 22 november 2017
Het wordt wellicht wat eentonig, maar daar kan ik ook niets aan doen. Een dag in het teken van opruimen van kaarten en oefenmateriaal. De woensdagavond werd de geografische kennis van het land getest aan de hand van een puzzel. Aan de hand van een omschrijving moesten we te weten komen om welke plaats het ging. ‘s Avonds hadden mijn Duitse collega en ik de primeur te mogen kijken bij een veldoefening van soldaten in opleiding.
Gerard, de Duitser (met een lange staat van dienst in de DVA = oost Duits leger en later de Bundeswehr) had al een paar keer de kampcommandant er om gevraagd om te mogen kijken. Eindelijk was het dan zover maar stak haast onze begeleidster er een stokje voor. Na enig telefonisch overleg mochten we mee. Een meevaller was nog, dat er een instructrice rondliep met een Duitse achtergrond; zij kon mooi het één en ander uitleggen. Foto’s maken was niet toegestaan, maar ik kan verzekeren dat het er heftig aan toegaat: 300 meter heen en terug met geweer tijgeren om het het snelst onder begeleiding van licht- en geluidseffecten! De eerste kwam meer dood levend bij de finish maar had geen tijd om bij te komen: terug om je maten te motiveren!! Dan vervolgens schietoefeningen…

Vrijdag, 24 november 2017.
Donderdag geen werkzaamheden, dwz. de bagage moest worden ingepakt. Vervolgens werden de kamers en wasgelegenheid schoongemaakt. Na het weekend komen wij niet meer terug in Beka’ot, waar we wel heengaan is nog een verrassing. We volgden vandaag een toeristische route: we reden met de bus naar het zuiden door de Jordaanvallei naar de Dode Zee. Vervolgens naar het westen en langs Jeruzalem naar Tel Aviv.

Zaterdag, 25 november 2017
Ik was dus weer in Tel Aviv. Van een mij onbekende Nederlander, die al 20 jaar in Israël woont, had ik via via een vraag gekregen om wat pepernoten, taai-taai en stroopwafels mee te nemen. Donderdag via Messenger nog even contact gehad en vandaag dus even bij hem langs met trein en bus op pad. Hij heet Louis en bleek uit Rotterdam, het oude noorden, te komen. Hij was erg blij met de pepernoten. Als vrijwilliger werkt hij in het museum van Mazkeret Batja, een wijk bij Rehovot. Hij gaf mij een rondleiding door het dorp en het plaatselijke museum. Dat gaf een beeld van de eerste kolonisten en hun leefomstandigheden. Vroeger was het een agrarisch gebied; nu een heel rustig dorpje.

Zondag, 26 november 2017, Tel Aviv, Israël
Vandaag gingen we picknicken zoals wel meer gedaan wordt op sabbat als het weer het toelaat. Een gemengd gezelschap van Nederlanders, een Finse, een Amerikaanse en een in Israël wonende Nederlandse. Erg genieten van het weer en de onderlinge saamhorigheid. Morgen, zondag, met de bus naar Jeruzalem. We gaan met de groep naar het Shoa-museum Jad Vashem. We zullen daarna naar een andere werkplek.
Zoals gezegd gingen we zondag naar Jeruzalem om een bezoek te brengen aan het holocaust museum. Het is meer dan alleen een museum, ook een instituut voor onderzoek naar alles wat met de holocaust van doen heeft. Ik zal er in 1975 ook geweest zijn, maar er is in de voorbije jaren veel veranderd.
Ons bezoek was ook aan tijd gebonden: wij moesten verder en de gids was ook beperkt is zijn tijd. Ik zal dus niet alles hebben kunnen zien. Het bezoek deed mij wel wat; zeer emotioneel…….. Na wat gegeten te hebben gingen we naar onze nieuwe legerplaats: Tsfirim bij Beer Ya’akov (= bron van Jakob). Dit was een grote legerplaats; volgens mij een logistiek centrum. De commandant had nog even tijd om ons te verwelkomen. De werkzaamheden bestonden uit het klaarmaken van orders en het schoonmaken van stapels kratten, waar de goederen in worden vervoerd. Behalve de vrijwilligers werken er ook gepensioneerden, gehandicapten en studenten om zo hun steentje bij te dragen aan de verdediging van het land. Weer niet het aller moeilijkste werk maar we waren lekker bezig in de zon (!). Met dat schoonmaken heb ik mij dus vanaf zondagmiddag tot en met de donderdag ochtend beziggehouden. Zondagavond werd nog na gepraat over het bezoek aan het monument. De avonden werden gevuld met geschiedenis en aardrijkskunde over het land.
Vandaag, donderdag, zit het werk erop en na overladen te zijn met bedankjes vertrokken we weer naar Tel Aviv (Jaffa).

Zaterdag, 02 december 2017. Vrijdagochtend eerst snel op pad om een nieuwe oplader te kopen. Aan een lege telefoon heb je zo weinig. Na het opladen weer op pad. Nog wat kopen en rondlopen, Carmelmarket, gewoon gezellig zitten en mensen bekijken. In de namiddag bij Dugit Erev Sjabbat gevierd met eten, zingen en bidden voor de stad, land en de wereld.
Vanmiddag naar het strand, nu kon het nog!
Toen ik hier in juli was, had ik gezien, dat er bij het strand een echtpaar eten aan het uitdelen was. Ook vandaag waren zijn weer aanwezig. In het voorbijgaan werd ook mijn een bord opgeschept. Dat sloeg ik niet af! Onder het eten aan de praat geraakt met andere reizigers, die met regelmaat naar Israël gaan. Ik kon hen het een en ander over Sar El vertellen. Morgen om 8.30 richting vliegveld.

En nog steeds is het prachtig weer……..!

Wat mij betreft ik ben een ervaring rijker en er komt heel snel een volgende keer!!