Vrijwilliger voor Israël.
Denkt u zich eens in: u bevindt zich ergens in Israël in gezelschap van een aantal mensen met verschillende achtergronden, afkomstig uit de vier windstreken der aarde, die echter één ding gemeen hebben, namelijk als vrijwilliger actief zijn in the Israel Defence Force (IDF) om zodoende een bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de staat Israël. Op een andere wijze dan een doorsnee toerist minimaal drie weken kennis maken met Israël en de Israëli’s.
Deze belevenis maakte een vrijwilliger mee, die inmiddels voor de tweede keer deelnam aan het IDF SAR-EL programma.
SAR-EL is een internationale organisatie die bemiddelt voor buitenlanders die in Israël vrijwilligerswerk willen verrichten in de verzorgende sector of op militaire bases. SAR-EL is een afkorting van Sheroet Le-Israel (de helpende hand bieden aan Israël). In 1982, tijdens de oorlog Shalom Ha Galil (vrede voor Galilea), constateerde reserve-generaal dr. A. Davidi dat er niet kon worden geoogst omdat men onmiddellijk moest mobiliseren. Een oproep aan de VS om burgerhelpers te sturen leverde 650 vrijwilligers op en de oogst was gered. Sinds die tijd is SAR-EL actief. Het SAR-EL hoofdkantoor is gevestigd in Jaffo bij Tel-Aviv en dit wordt bemand door Israëlische vrijwilligers en militairen. In Nederland is de Stichting SAR-EL Nederland gevestigd in Amsterdam.
In 1998 heb ik mij voor de eerste maal aangemeld om als vrijwilliger bij de IDF te werken. Na verschillende procedures (o.a. een keuring) doorlopen te hebben, brak eindelijk de dag aan om met het EL-AL toestel vanaf Schiphol naar vliegveld Ben-Goerion te vertrekken. Na ca. vier en een half uur vliegen zette ik voet op Israëlische bodem, onwennig, een vreemde taal horend en een niet te ontcijferen schrift opmerkend. Een militair, die me stond op te wachten, bracht me naar een gebouw in Jaffo waar ik de nacht kon doorbrengen. De volgende morgen met diverse andere vrijwilligers uit de USA, UK, Zuid-Afrika, Australië en Canada als enige Nederlander per bus vervoerd naar het Noorden van Israël (i.v.m. security worden geen namen en plaatsen van bases genoemd). Meestal bestaat een groep uit 12 tot 15 man/vrouw. Na aankomst werden de verblijven aangewezen, primitief maar goed, met 8 man op een zaal met al dan niet stapelbedden. De vrouwen slapen in aparte vertrekken. We kregen al snel een tweetal uniformen, sokken, schoenen, koppelriem, veldfles en hoofddeksel; de dagelijkse dracht. Aan elke groep worden 1 of meer militairen als begeleider toegevoegd. Het begeleiden van een groep maakt onderdeel uit van de opleiding. Zij staan ieder met raad en daad terzijde.
Over het algemeen wordt er gewerkt van zondag t/m donderdag. De vrijdagmiddag en de shabbath, zaterdag, is men vrij en verblijft men niet op de basis. Zondagmorgen moet men zich weer melden. De reis- en verblijfkosten in het weekend zijn voor eigen rekening tenzij men elk weekend naar het militaire huis in Jaffo gaat. Aan het verblijf aldaar zijn geen kosten verbonden. Openbaar vervoer is overigens gemakkelijk en goedkoop in vergelijking met Nederland.
In de afgelopen jaren heb ik op een 5-tal bases gewerkt, verspreid over heel Israël van het hoge Noorden (Golan), aan de grens met Syrie en Libanon, een parachutistenbasis, een tankbasis tot een basis diep in de Negev-woestijn. De werkzaamheden bestonden uit het nazien van parachutes, het checken van plunjezakken, het maken van metalen elementen voor de bunkers tot het verrichten van eenvoudige werkzaamheden aan tanks, het controleren van wapens en het op peil brengen van voorraden. Op gezette tijden word je ingeschakeld voor ‘kantinedienst’ en dan moet geholpen worden om de hongerige soldatenmonden van voedsel te voorzien.
De dagindeling ziet er globaal als volgt uit: 07:00 uur opstaan, 07:30 uur ontbijten en hethijsen van de vlag, mededeling van het (wereld)nieuws. 08:00 uur tot 12:00 werken. Om 13:30 uur weer aan het werk tot 18:00 uur. Daarna een laatste maaltijd en veelal houdt men je ‘s avonds ook nog bezig met b.v. Hebreeuwse les, sport en spel en lezingen over diversen onderwerpen.
Gedurende het (minimaal) 3-weekse verblijf ontplooit men diverse nevenactiviteiten, zoals bezoeken aan musea, steden en bezienswaardigheden. Aan het einde van de dienstperiode vindt een bijzondere bijeenkomst plaats waarbij tijdens een speciale feestelijke maaltijd door de basiscommandant een getuigschrift en veelal een onderscheiding worden uitgereikt.
Afsluitend heb ik van de mogelijkheid gebruik gemaakt om op eigen gelegenheid en kosten nog een week aan mijn militaire verblijf te koppelen om nog een aantal plaatsen (o.a. Jeruzalem en Massada) wat uitgebreider te bezien.
Omdat men door de week met Israëlische militairen samenwerkt en soms ook door hen wordt uitgenodigd maak je op een heel bijzondere wijze kennis met Israël en haar inwoners. Bovendien verkeer je in internationaal gezelschap, trek je gezamenlijk op, deel je vreugde en verdriet en kan je de kennis van de Engelse taal weer eens even op de proef stellen.
Voor wie gezond is en eens wat anders wil dan als toerist het land bezoeken, is dit een bijzondere manier (die overigens zeer wordt gewaardeerd) om iets voor Israël te betekenen en daarnaast een heel aparte belevenis. Wel moet men zich realiseren dat een basisverblijf tamelijk primitief is in vergelijking met de luxe waaraan wij in Nederland gewend zijn. Improvisatie- en aanpassingsvermogen zijn dan ook zeker geen verkeerde eigenschappen.
Shalom
Een vrijwilliger.